ماهیت اصلی توکن ها در واقع نیابت از یک دارایی فیزیکی یا دیجیتالی می باشد. اکثریت توکن ها معمولا بلاکچین اختصاصی ندارند و بر روی بلاکچین پلتفرم های دیگری که از قابلیت قرارداد های هوشمند پشتیبانی می کنند، ایجاد می شوند. در حال حاضر بیش از ۵۰ درصد توکن های دنیا از پلتفرم اتریوم استفاده کرده و بر روی بلاکچین آن صادر شده و ثبت می شوند.
می‌توان گفت توکن، نماینده یک دارایی تایید شده و دارای ارزش مانند ارز، حواله، آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری و… است. توکن در دنیای ارزهای رمزنگاری شده، به ارزی گفته می‌شود که معمولا بر پایه یک بلاکچین دیگر ساخته شده است.
تمام ارزهای رمزپایه منتشر شده یا به صورت کوین ( Coin ) هستند و یا به شکل توکن ( Token )؛ از همین رو ارزی که شما در مورد آن مطالعه خواهید کرد و یا آن را می‌خرید، جزء یکی از این دو دسته است و گزینه‌ی سومی وجود ندارد. به طور کلی ارز‌هایی که شبکه‌ی بلاکچین ( BlockChain ) مجزا ندارند و از شبکه‌های ارزهای دیگر برای گسترش استفاده می‌کنند، توکن ( Token ) هستند.
به طور مثال کاردانو ( Cardano ) یک توکن ( Token ) است که بر پایه شبکه قرارداد‌های هوشمند اتریوم ( Ethereum ) استوار می‌باشد؛ در این حالت گسترش کاردانو ( Cardano ) به توسعه شبکه اتریوم ( Ethereum ) نیز کمک میکند، اما در عین حال این دو ارز می‌توانند رقیب جدی برای هم به حساب روند.
یا دیگر مثالی که می‌توان برای توکن‌ها ( Token ) نام برد، لایت کوین ( LiteCoin ) است که درواقع یک فورک از شبکه بلاکچین ( BlockChain ) بیت کوین ( BitCoin ) به حساب می‌رود. همانطور که حدس زدید کوین ( Coin ) در واقع نوع ارزهای دیجیتالی است که شبکه مستقل دارند و به هیچ بستری وابسته نیستند، مانند اتریوم ( Ethereum )، بیت کوین ( BitCoin ) یا ریپل ( XRP ).
تفاوت آلتکوین ها و توکن ها
تفاوت اصلی توکن ها و آلتکوین ها در ماهیت آنهاست. آلتکوین ها در واقع رمزارز هایی هستند که بر روی بلاکچین مختص خود صادر شده و ذخیره می شوند. ولی در سوی دیگر توکن ها از پلتفرم هایی چون اتریوم که از قرارداد های هوشمند پشتیبانی می کنند، استفاده کرده و بر روی بلاکچین آنها ذخیره می شوند.
تفاوت رمزارز و ارز دیجیتال
رمزارز به ارز هایی گفته می شود که نه تنها برای حفظ امنیت در تراکنش های آنها از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند، بلکه در ساختار و فرآیند صدورشان نیز از تکنیک های رمزنگاری استفاده می شود.
در نقطه مقابل، ارز های دیجیتالی ارز هایی هستند که در ذات خود به تکنیک های رمزنگاری وابسته نیستند، بلکه تنها در تراکنش های خود برای امنیت بیشتر از تکنیک های رمزنگاری استفاده می کنند.
توکن ارز دیجیتال چیست؟ چند نوع توکن وجود دارد؟
به خاطر رونق چشمگیر ارزهای دیجیتال، اصطلاحاتی مانند “توکن”، “کریپتو کارنسی“، “عرضه اولیه سکه” و بسیاری دیگر به اصطلاحات رایج در بین معامله‌گران و سرمایه‌گذاران تبدیل شده است. اما استفاده از این اصطلاحات، گاهی اوقات با عدم قطعیت و بصورتی اشتباه همراه است.
مثلا توکن ترون، یک ارز دیجیتال مستقل است که بر پایه شبکه اتریوم ایجاد شده است.
بررسی انواع توکن های که وجود دارد:
توکن‌های ارزی (Currency tokens)
همانطور که از نام آنها مشخص است، از این توکن‌ها به عنوان یک روش برای پرداخت و ذخیره ارزش استفاده می‌شود، بنابراین کاربرد این توکن‌ها مانند سایر ارزهای دیجیتال (مثل بیت‌کوین) است.
توکن‌های کاربردی (Utility tokens)
ظهور اتریوم باعث به وجود آمدن “توکن‌های کاربردی” شد. برخلاف توکن‌های ارزی، این نوع از توکن‌ها به دارندگان‌شان اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می‌دهند. توکن‌های کاربردی چندکاره هستند و معمولا بر روی یک بلاکچین مانند اتریوم ساخته می‌شوند و در همان شبکه می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
توکن‌های بهادار (Securities tokens)
با این توکن‌ها علاوه بر اینکه می‌توان محصولات و خدمات را خریداری کرد، می‌توان با نگهداری آنها انتظار بازده سرمایه‌گذاری و منفعت نیز داشت. این ویژگی باعث شده تا برخی از فعالان بازار و همچنین کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا (SEC) آنها را به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی کنند.
بنابراین این توکن‌ها به عنوان یک قرارداد سرمایه‌گذاری و دارای پتانسیل کسب سود و درآمد انفعالی (passive income) شناخته می‌شوند.
توکن‌های دارایی (Asset tokens)
این توکن‌ها به عنوان نماینده دیجیتال یک دارایی در یک پلتفرم یا سازمان شناخته می‌شوند. مثلا ممکن است یک توکن، نماینده و نشانگر مقدار مشخصی املاک یا دارایی فیزیکی مانند طلا باشد.
توکن‌های سهمی (Equity tokens)
این توکن‌ها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. این توکن‌ها به دارندگان‌شان، مالکیت سهام منتشر کننده آن توکن را می‌دهند (چیزی مانند سهام شرکت)
توکن‌های جایزه (Reward tokens)
این توکن‌ها را می‌توان معادل امتیاز وفاداری (loyalty points) یا برای پرداخت جایزه دانست.
توکن‌های سودده (dividend tokens)
به استثنای توکن‌های ارزی، سایر توکن‌ها نوعی قرارداد سرمایه‌گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستند. چنین درآمدی می‌تواند در اشکال و انواع مختلف وجود داشته باشد، بطور مثال کسب سود از طریق نگهداری توکن، سرمایه‌گذاری و یا انجام عملیات استخراج و…
