تحریریه املاک آنلاین
آبشار شوی که در سال ۱۳۹۳ به عنوان بزرگترین و اولین اثر طبیعی ملی در استان خوزستان به ثبت رسیده است، دارای دو نام شوی که به معنی لطافت است و دیگری یعنی آبشار تله زنگ می باشد که به خاطر نزدیکی آن به ایستگاه قطار تله زنگ بر زبان بومیان و گردشگران میچرخد.
در این منطقه به برکت وجود آبشار، جانوران بسیاری زندگی می کنند که از جمله مهمترین آنها می‌توان به پلنگ، خرس، بز و سمندر اشاره کرد که از گونه های اصیل ایرانی می باشند. پوشش گیاهی منطقه نیز در نوع خود خاص بوده و گیاهانی در این منطقه روییده اند که خاصیت دار‌ویی دارند؛ که از جمله آنها می‌توان به گیاه سیاه‌وشان اشاره کرد.
آبی که از آبشار شوی جاری می شود، در نهایت به سد دز در شهرستان دزفول سرازیر می گردد. سالانه گردشگران بسیاری از تمام نقاط کشور برای دیدن این جاذبه طبیعی به روستای شوی آمده و از طبیعت بکر این منطقه استفاده می کنند. چراکه هر جا که آب باشد، زندگی و زیبایی نیز در آنجا به وجود می آید و جاذبه های آبی جذاب ترین و پرطرفدار جاذبه های موجود در دنیا هستند.
آبشار شوی در جنوبی‌ترین قسمت لرستان و در استان خوزستان، در چند کیلومتری شهرستان دزفول قرار دارد. لرستان از سمت شمال به شهرستانهای نهاوند و ملایر واقع در استان همدان، اراک و سربند و خمین واقع در استان مرکزی، از شرق به شهرستان های گلپایگان، فریدن و فریدون شهر واقع در استان اصفهان، از جنوب به شهرستان های دزفول و اندیمشک واقع در استان خوزستان و از غرب به شهرستان های دره شهر، اسلام آباد و هرسین واقع در استان ایلام و کرمانشاه محدود است.
لرستان در مسیر راه آهن سراسری تهران خوزستان قرار دارد با قطار عادی تهران خرم آباد مرکز لرستان را به مقصد تله زنگ ترک می‌کنیم. طویل ترین تونل ناحیه لرستان، تونل شاهی به طول ۲۵۶۶ متر بین ایستگاه های تله زنگ و تنگ پنج واقع است.
راه آهن لرستان از دو نقطه دیدنی یعنی آبشارهای بیشه و تله زنگ می‌گذرد. قطار پس از رسیدن به ایستگاه دورود، به عنوان یکی از ایستگاه های اصلی، توقفی ۲۰ دقیقه‌ای دارد. سپس ادامه مسیر داده، با توقف کوتاه در ایستگاههای بعدی قارون، بیشه، سپید دشت، چم سنگر، کشور، تنگ هفت و تنگ پنج به ایستگاه شهید چراغی (ایستگاه تله زنگ) می‌رسد.
برای اقامت گروه در هنگام شب در محل ایستگاه تله زنگ، می‌توان از حاشیه وسیع داخل حیاط مسجد جدید و یا فضای مسجد قدیم ایستگاه استفاده کرد. صبح زود به راه می افتیم و پس از عبور از پل مهم تله زنگ که بر روی رودخانه قرار دارد، به سمت شرق را ادامه می‌دهیم. پس از یک ساعت حرکت به قبرستانی قدیمی می‌رسیم که نزدیک به دو روستای بی وی و دادا قرار دارد؛ روستاهایی کم جمعیت که ساکنان آن به شغل دامداری و کشاورزی مشغول هستند. پس از پشت سر گذاشتن گوسفند‌سرا، چند علامت فلش ما را به طرف آبشار راهنمایی می‌کنند. پس از دو و نیم ساعت راهپیمایی به حوالی روستای شوی که نام آبشار هم از این روستا گرفته شده می رسیم؛ رودخانه ای که آبشار را عبور می‌دهد، این روستا را به دو قسمت کرده است.
بخش اعظم روستا در قسمت جنوبی رودخانه قرار دارد. با عبور از عرض رودخانه که در این قسمت راه مناسب ترین محل برای عبور از رودخانه است، به سمت قسمت جنوبی روستای شوی می‌رویم. در ابتدای جوی آبی که اخیراً دیواره و کف آن سیمانی شده و آب آبشار را به داخل ده و مزارع آن هدایت می کند، راه را به طرف آبشار تا جایی که دره به دیواره و صخره منتهی می‌شود، ادامه می دهیم.
این قسمت از راه را باید با دقت و مهارت نیمه فنی عبور کنیم. مسیر به صورت زیگزاگ از داخل صخره مشخص است و قسمتی از مسیر با سیم بکسل مهار شده است. روی قسمتی که یک پارچه سنگی و به‌صورت پرتگاه است، تعدادی گیره مناسب جای دست و پا در دل سنگ کنده شده است که برای عبور از آنها استفاده می شود. این مسیر نیز با فلش به طرف آبشار مشخص شده است. پس از حدود ۲۰ دقیقه و در پس از آخرین پیچ، آبشار یکباره و با همه عظمت و شکوهش در برابر ما ظاهر می شود.
آبشار بسیار دیدنی جالب و تماشایی شوی در ارتفاع ۱۸۵۰ متری از سطح دریا با ارتفاع ۸۵ متر و عرض ۷۰ متر یکی از کم نظیرترین آبشارهای ایران است و در غربی ترین نقطه سالن کوه قرار دارد. انبوه درختان اطراف آبشار طراوت زیبایی و جذابیت خاصی به این محصول بخشیده است.
